زی ذی نامه

الهي! به مردان در خانه ات
به آن زن ذليلان فرزانه ات

به آنانكه با امر روحي فداك
نشينند و سبزي نمايند پاك

به آنانكه از بيخ و بن زي ذيند
شب و روز با امر زن مي زيند

به آنانكه مرعوب مادر زنند
ز اخلاق نيكوش دم مي زنند

به آن شيرمردان با پيشبند
كه در ظرف شستن به تاب و تبند

به آنانكه در بچه داری تكند
يلان عوض كردن پوشكند

به آنانكه بي امر و اذن عيال
نيايد در از جيبشان يك ريال

به آنانكه با ذوق و شوق تمام
به مادر زن خود بگويند: مام

به آنانكه دارند با افتخار
نشان ايزو … نه!« زي ذي نه هزار

به آنانكه دامن رفو مي كنند
ز بعد رفويش اتو مي كنند

به آنانكه درگير سوزن نخند
گرفتار پخت و پز مطبخند

به آن قورمه سبزي پزان قدر
به آن مادران به ظاهر پدر

الهي! به آه دل زن ذليل
به آن اشك چشمان ممد سبيل

به تنهاي مردان كه از لنگه كفش
چو جيغ عيالاتشان شد بنفش

كه ما را بر اين عهد كن استوار
از اين زن ذليلي مكن بر كنار

به زي ذي جماعت نما لطف خاص
نفرما از اين يوغ ما را خلاص


Bolfozool.blogfa.com