علوي ها رو در روي القائده

ديدار احمدي نژاد رئيس جمهور ايران از دمشق، باعث نگراني آمريکا و اسرائيل شده است. ايران و سوريه در مقام اول کشورهايي که به زعم دولت بوش "محور شرارت" خوانده مي شوند، هستند و همکاري اين دو کشور در اعمال تروريستي روز به روز مشخص تر مي شود. در روزهاي اخير شواهدي پيدا شده است که اين دو کشور را به دو گروه تروريستي ربط مي دهد: جهاد اسلامي در فلسطين و باقيمانده طرفداران صدام حسين در عراق. جهاد اسلامي در مقايسه با حماس ــ که در روزهاي انتخابات فلسطين در آتش بس بود و در انتظار راي گرفتن از مردم نشسته بود ــ گروه بسيار کوچکي است که هيچ پايگاه سياسي و اجتماعي ندارد و تنها با زبان ترور سخن مي گويد. اين گروه بعد از روي خوش نشان دادن به القاعده، به نظر مي رسد که اين روزها در پي گرفتن اسلحه و کمک هاي مالي از ايران است. حاکمان ايران ــ که هدف دوگانه شان آزار دادن آمريکا و آيت الله سيستاني، که حريف اصلي شان در کنترل جهان بين المللي شيعه بشمار مي رود، است ــ نمي توانند از الزرقاوي، تروريست القاعده حمايت کنند. الزرقاوي ــ که الظواهري و بن لادن را به دليل مذاکره با شيعه ها مورد انتقاد قرار داده است ــ اين اواخر فناتيزم ضد شيعه را به اوج خود رسانده وشيعيان را مسلمان نمي داند و مکان هاي مقدس آنها را نجس مي داند. و حالا غير ممکن به حقيقت پيوسته است: آيت الله هاي ايراني به تندرو ترين جناح پيروان صدام پيوسته اند که سال ها دشمن سرسخت شان بشمار مي رفت. در حالي که بسياري از طرفداران صدام با دولت بغداد وارد معامله شده اند، در عين حال بي سر و صدا وارد زندگي سياسي مي شوند و دست به اعمال تروريستي نيز مي زنند. با وجود دشمني قبلي بين صدام و اسد، عنوان مشترک ضد آمريکايي بودن، اين دشمنان سر سخت را وا داشت که در سوريه به دنبال حمايت و راه فرار بگردند. و ايراني ها هم به لطف سازش با سوريه مي تواند به آنها اسلحه بدهد و حمايتشان کند. اين اشتباه است اگر اتحاد ايران و سوريه را يک ارتباط ساده سياسي بدانيم ...علويان سوريه ، 12 در صد از جمعيت هشتاد درصدي سني اين کشور را در بر مي گيرند. به دليل انتخاب کاملا سياسي استعمار فرانسه،علويان به رده هاي بالاي ارتش سوريه دست پيدا کردند و اين وعده حکومت در سوريه را براي خانواده قدرتمند اسد که جزو علويان بودند، به همراه داشت. تا قبل از انقلاب سال 1979 ، شيعيان ايران و عراق، علويان را کافر مي دانستند. بعد از انقلاب 1979 ، تهران که بدنبال متحداني بين المللي براي خودش مي گشت، نه تنها علويان سوريه، بلکه علويان ترکيه وبکتاش هاي آلباني که در ميان شان گروه هاي سياسي بسيار فعالي مثل "برادران جدا شده" هم وجود داشتند، به عنوان متحدان خود برگزيد. و اکنون، روياي ايجاد يک "گروه بين المللي شيعه" که بتواند با القاعده که بعنوان يک گروه سني، هر روز رنگ و بوي ضد شيعه بيشتري به خود مي گيرد مقابله کند، دارد به وقوع مي پيوندد. منبع: ايل جورناله 22 ژانويه 2006

منبع: روز آنلاین